*از سری یادداشت هایی که در نشریه دانشگاهی مان، مستور، نوشتم؛
از جمله فجایع قرن جدید، بوسیدن و کنار گذاشتن ادب و استفاده بسیار از انواع فحش های رکیک و غیر رکیک است. اگر بخواهیم به سیر تحول فحش» توجه نماییم باید به اولین دیالوگ هایی که نوزاد می شنود و یاد می گیرد، رجوع کنیم؛
معمولا اگر کودک خیلی شیرین و دلبر باشد بیشتر موردعنایت قرار می گیرد و مخاطب کلماتی از قبیل پدرسوخته و.واقع می شود و این ها را از همان بدو تولد به خاطر مبارکش می سپارد! وقتی وارد مدرسه می شود سر کلاس علوم، همزمان با آشنایی با حیواناتی مثل گاو، سگ، خر و. بلافاصله آنها را در قبال دوستانش به کار می گیرد! (شاید تنها موردی که یادگیری کاربردی اتفاق می افتد، اینجاست!) این کودک بزرگ می شود و به مرور با ورژن های جدیدی از فحش مواجه می شود و خب از آنجا که عصر پیشرفت است ، باید در این زمینه هم پیشرفت کرد و در انسانیت پس رفت! القصه کودک پس از فراگیری کلمات رکیک و غیر رکیک در مدرسه، طبیعتا در جامعه نیز همین روند را ادامه می دهد و مثلا اگر روزی کارمند شد و خدای نکرده با همکارش دعوایش شد، دیالوگ بدین صورت جریان می یابد: مردکِ بوووق فکر کردی من بوووقم.بوووق خودتی و هشت (!) جد و آبادت! (به دلیل مسائل انسانی، مجبور به حذف و سانسور بحث می شویم!)
ما خدای نکرده قصد اصلاح چنین دیالوگ هایی را نداریم، فقط چند نکته ایمنی را ذکر می کنیم و دنباله ی کار خویش را می گیریم. نکات ایمنی:
1. هنگام بدوبیراه گفتن به کسی که شما را خشمگین نموده فقط با خود شخص کار داشته باشید نه پدرِ پدربزرگِ پدربزرگِ داییِ عموی طرف!
2. به دوران کودکی تان بازگردید و به کلماتی از قبیل خر و گاو اکتفا کنید (البته فقط خودِ این ها، نه فرزندان و کرّه هاشان، چرا که دوباره مصداق نکته اول می شوید)
3.به راه های دفاعی دیگر هم فکر کنید! گاهی سکوت شما آنقدر طرف را خُرد می کند که صد تا مردکِ بوووق» کارساز نیست!
4. یادتان نرود هیچ چیز و هیچ کس در دنیا ارزش ندارد که شما خونتان را کثیف کنید!
5. بگذارید و بگذرید.
درباره این سایت